Antenneperikelen

Nu de mast rechtstaat en de VHF microbe terug bijt ben ik van plan een geschikte (proef)antenne te bouwen .
Mijn eerste gedachte was twee yagi's te stacken boven elkaar zodat deze meer handelbaar is dan een lange zwieper van enkele meters lang.Voordeel is de samenbundeling in het vertikale vlak voor de afstraling.
Na wat zoekwerk ben ik op het oude principe van Jay-beam gestoten waarvan het stralend element deel uitmaakt van zowel de bovenste als de onderste antenne . Met andere woorden , het koppelen in de juiste fase/impedantie met koppelstukken of coaxharnassen vervalt hierdoor .
Het principe zou werken op een uitgeklede skeleton antenne ( zie Google) maar ik twijfel daar nog aan .
Soit ... Als Jay-beam ze verkochtte zal ze wel werkens zeker?
In de RSGB VHF manual staat er ( althans in mijn boek) een sumiere beschrijving van de samenbouw .Op internet echter is er héél weinig van te vinden helaas.....
Toch ergens een beschrijving gevonden die ik maar als leidraad neem.
Het grote probleem zie ik ( en ook ondervonden ) is de aanpassing van de 50 Ohm asymmetrische coax naar de ( van horen zeggen )  400 a 500 ohm symmetrische aansturing van het gevoede element.
In de RSGB staat simpelweg de formule om een openlijn te berekenen als waarheid voor het voedingspunt van de antenne, uitgenomen dat de faktor 2 van de diameter tussen de buisjes is weggelaten ( drukfout of waarheid , wie weet dit ?)
Er staat Zo = 276 log vierkantwortel D/d waarbij D de afstand is tussen de buisjes van het raam en d de diameter is van de buis .
Voor een " gewone lijn " is dat tweemaal D. Ik heb deze laatste formule genomen .
Het aanpasstuk dat ze toepassen is een Delta match , wat niet meer of minder een openrijten is van de afstand tussen de buisjes over een bepaalde lengte .
Ik was van plan om eerst de coax via een lambda /2 fasestuk eerst naar 200 Ohm symmetrisch te brengen en dan aan te passen naar de 525 Ohm die ik had uitgerekend . Dit was toch kinderspel hé .
Ik heb de formules en ik heb de miniVNA .Wat let me ? Wel de waarheid bleek anders dan de theorie maar dat is voor een volgens verhaal.

Azimuth -Elevatie motor

Dit wordt , na revisie, mijn AZ-EL motor voor bovenop de mast .
Het zijn 120V DC motoren met een eigen veldvoorziening ( dus geen permanente magneten)

De teruglezing gebeurt met een 10 toeren potentiometer mechanisch gekoppeld via een aandrijfriempje.
De eindeloopschakelaars zijn microswitchen .
Hier denk ik nog overna om dit te vervangen door een pulsgevertje en een inductieve benaderingsschakelaar.

Dit is de huidige stuurprint met rechtsonderaan de twee bruggen om links/rechts te kunnen draaien ( of op /neer).
Links wat opamps om de teruglezing en de uitsturen te verwerken .
De twee transfo's dienen voor de 120VDC . De rechtse heeft het een beetje warm gehad maar gelukkig heb ik nog een reserve.

Vergane Glorie : MiniWhip

Tijdens de laatste SAQ uitzending heb ik helemaal NIETS ontvangen !
Nu had ik geen fantoomvoeding meer en had ik snel iets in elkaar geknutseld , wat kunnen  twee componenten nu de zaak maken ?
Wel ik heb me daar redelijk aan mispakt !

Nu stond er in het oorspronkelijk schema een choke  van 470 µH en dat blijkt toch wel te optimistisch te zijn als je nog 17kHz wilt afblokken . Deze vertegenwoordigt maar een impedantie van  2 PI f L of zijnde pakweg  50 ohm . De emittorvolger in de schakeling zal ook wel in die buurt liggen ( één en ander afhankelijk van zijn gevoerde stroom) , dus zowiezo zijn we al een pak signaal kwijt .Ik zou eerder gaan voor pakweg 10 maal deze emittorimpedantie en dan komen we al gauw enkel mH uit . Dit moet dan ook in de miniwhip zo uitgevoerd worden , dus dubbel werk .
Enfin , voor een lang verhaal kort te maken en te zien op bijgaande foto , het wordt toch herbouwen dat spul !
Ik ben ook nog aan het uitvissen waarom ik wel een signaaltje op Speclab kan horen dat ik oppik via de fantoomvoeding zonder miniwhip eraan en niet meer als ik de voeding aansluit ????
Waarom dempt de schakeling zóveel bij het aansluiten van de voeding .Maar dat moet ik nog eens uitvlooien.

Meteoren-ontvangst : deel 2

Hier is ie dan , de PW 50 V vertical van pratical wireless .

De totale stralerlengte is 2m74 en is een buisje van 2m en 13mm diameter met daarin en bovenop een buisje van 10 mm en 1m lang .

De spoel was inwendig afgetakt zoals op vorige foto te zien en dit gaf direkt een goede SWR van ca 1 op 1 in het segment van 51 - 52 MHz gemeten via een 15m lange aircell 7 kabel en de brug bij de TX.

Als eerste kon ik ON0GBN openen (Geraardsbergen ?) op 51.930 MHz en daarna de verre DX ( zekers 1km in vogelvlucht ) als first op 6m met ON4AAC , Frank HI

Nu afwachten wat deze geeft waarvoor ze gemaakt is , de meteorendetectie van de perseïden .

ON4AOL , Luc

Meteoren-ontvangst

Zoals beschreven bij mijn project twaalf en dertig moest ik nog een 6m antenne construeren voor ontvangst van oa de perseïden en andere eigenaardigheden rond 50 MHz .

Ik had nog een copy liggen van Practical Wireless van september 1991 waarin de PW-50 Vertical beschreven staat . Dit is een halve golflengte verticale rondstraler die spanningsgevoedt wordt via een parallelle kring . Het lijkt mij wel wat om dit ook eens te proberen . Zoals op de foto te zien is de afgestemde kring al af . Volgende stap is de mechanische opbouw van de rondstraler en de koppeling .
Dit is voor een andere aflevering .

Een beetje uitleg :
De spoel is gemaakt van 1.5 mm² VOB en de capaciteit is ongeveer 20pF.
De kring uitdippen ! Afstand tussen de windingen is ca 5 à 6 mm . Aantal windingen ca 7. De totale lengte van de spoel wordt dan ca 40 mm .Inwendige diameter spoel is 20 mm.De straler wordt dan verbonden met de top van de kring : dit is een aftakking aan de bovenste luchterklem ( de witte) . Ook als de antenne volledig gemonteerd is met de straler op lengte moet nog steeds een dip terug te vinden zijn . Let op ! Alhoewel hier gebruik is gemaakt van deze klemmen ,dienen ze enkel als houvast voor de spoel . De verbindingen zijn wel geklemd met de vijsjes maar de draden zijn ook gesoldeerd !

Wordt dus vervolgd ....

ON4AOL , Luc

Antennebrug in één-twee-drie

Ik moest " snel " mijn lengte van de inverted-V antenne bepalen voor 80 m.
Door deze schakeling te bouwen die te vinden is in QRP nieuwsbrief nr 114 juni 2005, een uitgave van de Benelux QRP club ( aanrader !), was te zien dat de lengte véél te lang was .
Ik heb niet de gehele schakeling gebouwd omdat ik beschik over een Marconi TF2002AS HF-generator en als afregelelement gebruikte ik gewoon de scoop.Het schakelaartje is tevens eens test en bevat een 50 ( 47 ) Ohm weerstand en de koppel-C is de helft van de variabele C . Enkel de ringkern was de dag ervoor meegebracht van Rosmalen , de rest komt uit de " junkbox" .

ON4AOL , Luc

Remote eenheid Rx antenne K9AY

De K9ay antenne is een breedband ontvangstantenne voor lage frekwenties zoals 80 en 160 meter.
De antenne omvat twee loops die diagonaal zijn opgesteld met elk een lengte van 10,85 meter. Ik bouwde deze antenne omdat deze antenne een vrij lage opstralingshoek heeft en en fatsoenlijke front to back verhouding. Als extra hield ik rekening met het uitbalanceren van de feeders naar de shack en een optimalisering van de termination weerstand. De remote eenheid laat toe de loops te schakelen via één feed (coaxkabel) Tevens werd in de remote eenheid een mute schakeling voorzien.
De foto geeft een uitbouw van de antenne eenheid voorzien van twee verbindingen naar de remote eenheid, 1ste de RF verbinding en de tweede de DC verbinding voor het inregelen van de termination weerstand. Daarvoor wordt een DC spanning naar de antenne eenheid gestuurd die een LED regelt. De geregelde licht intensiteit past de lichtweerstand aan die samen met de LED in een lichtdichte behuizing werd ingebouwd.